يک سال پس از انتخابات مورد اختلاف رياست جمهوری در خرداد ۱۳۸۸، ايرانيانی که می خواهند از دولت انتقاد يا به نقض فزاینده حقوق بشر اعتراض کنند با فضای تنگ تری روبرو هستند، زيرا مقامات و دستگاه های مخفی امنيتی ـ که بنيادشان در اثر رويدادهای پيرو انتخابات به لرزه افتاد ـ کنترل خود بر کشور را تثبت و سرکوب ديرينه را تشديد می‌کنند. در حالی که مقامات با توسل به زندانی کردن صدها نفر بيهوده می‌کوشند صدای مسالمت آميزِ مخالفت با روايت دلخواه آنها از انتخابات و دوران پس ازآن را خاموش کنند، ايرانيان از اعتراض به زندان می روند
