مقامات ایرانی با تخریب گورهای جمعی و فردی مخالفان سیاسی که در دهه ی ۶۰ ناپدید، و به طور فراقانونی در اهواز اعدام شده اند، مسئول
تحمیل رنج و عذابی ناگفتنی بر خانواده های آنان هستند. چنین برخوردی با خانواده ها مصداق شکنجه یا اقسام دیگر رفتارهای ظالمانه و
غیرانسانی است. خانواده ها ترس دارند که در صورت اعتراض علنی با تعقیب و آزار قضایی رو به رو شوند
