عفو بین‌الملل
گزارش ویژه
۱۵ آذر ۱۴۰۲ـ ۶ دسامبر ۲۰۲۳
نیروهای اطلاعاتی و امنیتی جمهوری‌اسلامی ایران، اقدامات هولناکی از تجاوز جنسی فردی و گروهی و سایر اشکال خشونت جنسی را علیه زنان، مردان و کودکانی که در ارتباط با خیزش «زن، زندگی، آزادی» از اواخر شهریور تا اوائل دی‌ماه ۱۴۰۱بازداشت شدند، انجام دادند.
ماموران حکومتی ضمن برخورداری از مصونیت از مجازات، از خشونت جنسی به عنوان سلاحی برای شکنجه استفاده کردند تا زنان، مردان و کودکانی که در میان‌شان کودکان ۱۲ ساله هم بودند را برای به چالش کشیدن نهادهای امنیتی و سیاسی کشور و تبعیض‌های مبتنی بر جنسیت، مجازات کنند.
عفو بین‌الملل دریافته که دادستان‌ها و قضات جمهوری اسلامی ایران با نادیده گرفتن و/یا پنهان کردن شکایات آسیب‌دیدگان و استفاده از «اعترافات» آلوده به شکنجه برای محاکمه و محکوم کردن آسیب‌دیدگان به زندان یا اعدام، با اعمال خشونت جنسی همدستی کرده‌اند.
در جریان این تحقیق، عفو بین‌الملل، پرونده ۴۵ معترض آسیب‌دیده از تجاوز جنسی و یا سایر اشکال خشونت جنسی را به تفصیل مستندسازی کرده است و همچنین روایاتی را درباره ارتکاب تجاوز جنسی و سایر اشکال خشونت‌های جنسی علیه ده‌ها تن از معترضان بازداشت شده، گردآوری کرده که نشان می‌دهد موارد مستندسازی شده، بخشی از یک الگوی گسترده‌تر هستند.
تا به امروز، هیچ مقام مسئولی به خاطر مصادیق تجاوز جنسی و سایر اشکال خشونت جنسی مستندسازی شده در این گزارش، تحت تعقیب قضایی یا محاکمه قرار نگرفته است. در فقدان چشم‌اندازی برای عدالت در داخل ایران، عفو بین‌الملل از سایر دولت‌ها می‌خواهد که بر اساس اصل صلاحیت قضایی جهانی و با هدف صدور حکم‌های بازداشت بین‌المللی، تحقیقات کیفری را در کشورهای خود علیه افراد مظنون به ارتکاب جرم آغاز کنند.